የጀመረውን ልብወለድ ወደፊት ለመግፋት ወንበር ስቦ ተቀመጠ፡፡ ተቀመጠና ከቆመበት ቀጠለ፡፡ ቃላትን ወረቀት ላይ እንደ ጅረት ማፍሰስ ጀመረ፡፡ ስለጠፋውን ማንነት አወጣ አወረደና ‹‹ወደ ማንነት መመለስ››ን ጊዜያዊ የልብ ወለዱ ርዕስ አደረገ፡፡ስለጠፋው ማንነት ጥቂት ቁጭ ብሎ ካሰበ በኋላ፣ ወደ ማንነት ስለ መመለስ ካሰላሰለ…

ቀን በታዘበዉ የሰዉ ልጅ ሀጥያት ተጸጽቶ ማቅ ለብሶ፣ አመድ ነስንሶ የተቀመጠ የመሰለ ጥቁር የክረምት ሠማይ፡፡ ሠማዩ ዓይኑ ቁልቁል እንዲያይ ተደርጎ በመፈጠሩ እያማረረ፤ ቀን ስላየዉ የሰዉ ልጅ ክፋትና በደል እያነባ ነዉ፡፡ ከሠማዩ በታች በእኩለ ለሊት የሚወርድባቸዉ የሠማዩ እንባ ብቻ የሚያመሳስላቸዉ ሁለት…

እህል በረንዳ…የጭነት መኪና ላይ ዕቃ በመጫንና በማውረድ ሞያ የሚተዳደረው ወንድወሰን ስሜቱን መቆጣጠር ተስኖታል፡፡ በደስታ ለስላሳ መዳፎች እየተዳበሰ ግሏል፡፡ በዕድለኝነቱ ድማሜ ሰክሯል፡፡ ለዓመታት እንደ ቀንድ ተሸክሞት የኖረውን ድህነትን የሚከላበትን ስል ሰይፍ በላከለት ፈጣሪ ጠቢብነት ተደንቋል፡፡‹‹‹እውነትም ሳይደግስ አይጣላም፡፡› ይህን ሁሉ ዘመን በመከራ…

‹‹እዬብ!››‹‹አቤት››‹‹ት-ወ-ደ-ኛ-ለ-ህ?››‹‹በጣም!››ተጠመጠመችበት፤ እጆቿ አንገቱ ላይ ‹የአንገት ሹራብ› ሰሩ፤ … ተጠጋችው… በጣም ተጠጋችው፡፡ ‹‹በደምብ እቀፈኝ! የኔ እንደሆንክ እንዳምን አድርገህ እቀፈኝ!›› አቀፋት፡፡ በደንብ አቀፋት! የእሱ እንደሆነች እንድታምን አድርጎ አቀፋት! አጥብቆ!!‹‹ሳመኝ!!››ሳማት፡፡‹‹እንዲህ ነው የሚሳመው?››‹‹ታዲያ እንዴት ነው?›› ‹‹በደንብ አስጨንቀህ!››አስጨንቆ ሳማት … ‹የአየር ያለህ!› እስክትል፤ ትንፋሽ እስኪያጥራት!……