ለካ ከልቤ እወድሽ ነበር ለካስ ከልቤ አፈቅርሻለሁ ከእውነት እንደማስብሽ ከአንጀቴ እንደናፈቅኩሽ ዛሬን ለኔ አውቄዋለሁ፡፡ ዛሬን ነገን ትመጪ እያልኩ ቀን ስቆጥር እየኖርኩኝ… አንቺን ከማሰቤ ጋርአንቺን ከናፍቆቴ ጋር እያሰብኩሽ እያለምኩ መልክሽን ይዤ እየዋልኩ ሰውነትሽን ይዤ እያቀፍኩ ሳወራልሽ እያደርኩኝ… ዛሬ ነገ ላገኝሽ ቀኔን…

አንተ “ኩሩ” ህዝብ!የዘራኸው መክኖ፣የተከልከው ተመናምኖ፣ቁልቁለቱን ተያይዘኸውሥልጣኔህ ታፍኖ… ሦስት ሺህ ዘመን ኖረኻል፣እየተራብክ “ተመስጌን” ሥትል፣ እውነቴን ነው ተናዶብሃል፡፡ዓምላክህን ብትጠይቀው በመክሸፍህአዝኖብሃል፡፡በተለይ አባባልህን፣ እንደ በቀቀንእየደገምክ፣“እከክ የሰጠ ዓምላክ፣ ጥፍር አይነሳም”እያልክ፣በሀገር በቀል ፍልስፍናህ፣ ውድቀትህንበሚያራባው፣ድግምትህን እንዲለፍፍ፣ብላቴናውን ስታግባባውዓምላክ ታዝቦህ ኖሮ፣ እጅግ በጣምታሞብሃል፣“ከውድቀቱ የተቋተ ህዝብ” የትም አላየሁም ብሎሃል፡፡የሆድህን ፎከት…

ጥር 5 2005 (የእንስሳትና የሰው ትራጆ - ኮሜዲ)(After all, the highest form of censorship is assassination!) (- George Barnard Shaw)አይጢቷ ግጥም ፃፈች፣ ርዕሱ “ድመት” የሚል “ድመት ባይርባት ኖሮ፣ አታሳድደኝም ነበር”ብላ ብዕሯን በመቀመር፡፡ ድመት ያንን አገኘች፤ “አይጥ” የሚል ርዕሱ፤ የመልስ -…

መጣችመጣች እቴ መጣች መጣች ውዴ መጣች መቼ ሄዳ ቀረች መቼ ከእጄ ወጣች አምቼ ሳልጨርስ ተመልሳ መጣች! ሄደች ብዬ ሳማት ውል እያፈረሰች እንባ ሆና መጣች አይኔ ስር ፈሰሰችስትሄድ እያየኋት ከአይኖቼ እየራቀች የእንባ ጅረት ሆና አይኔ ስር ፈለቀች! ወለላ የእኔ ወለላ ሄደች…