ወንዜም ሞላ ቦይ
ምንጬም አትጉደይ
ከስሬ ስትፈልቂ
ራሴን እንዳይ
ምስሌ ይፍሰስብሽ
ፀድተሸ ብታጠሪኝ
ወንዜ ፍሰሽልኝ፡፡
ፍሰሽልኝ ወንዜ፤
ተቀላቅሎ ይኑር
ወዝሽና ወዜ፡፡
ጥያቄ ነን
ጥያቄ ነን
ለራሳችን
መልስ የሌለን፡፡
በሴኮንዶች ተጀምረን
በአመታት የምናድግ
በግዜ ጎርፍ
የምንጓዝ የምንከንፍ
መነሻ እንጂ
መድረሻ የለሽ ፍጡራን
ሄደን ሄደን…ሄደን
ጀማሪዎች የምንሆን
አውቀን አውቀን
መሃይማን፤
አድገን አድገን-
ህፃናት ነን!
ጥያቄ ነን!
Published in
የግጥም ጥግ